Դեռ երեք տարի առաջ ընտրության առաջ էի:
Տղաս պետք է արդեն գնար մանկապարտեզ: Ուսումնասիրեցի մոտակայքի բոլոր մանկապարտեզները` մասնավոր և պետական:
Մասնավորները աչքի էին ընկնում բարձր գներով (60-100.000 դրամ) և վատ շենքային պայմաններով: Նրանք մասնավոր տներում կամ բնակարաններում էին` սենյակները փոքր, երեխաները շատ, դաստիարակները` հիմնականում ոչ մասնագետ:
Մասնավոր մանկապարտեզների փոքր, խիտ սենյակների պատճառով` երեխաները շուտ էին միմյանցից վարակվում և հիվանդանում:
Թիվ 26 մանկապարտեզի բակը |
Հանդիպումը արհեստավարժ և գործի գիտակ տնօրենի հետ կանխորոշեց ընտրությունը:
Դա երեք տարի առաջ էր...
Իսկ այսօր արդեն ավարտական հանդեսն է:
Գեղեցիկ ձևավորված դահլիճը սպասում է երեխաներին |
Բոլոր երեխաները` անխտիր, գեղեցիկ են ու պայծառ: Շուտով` մի քանի ամսից, կգնան դպրոց:
Նրանք շուտվանից էին պատրաստվում այս օրվան` անգիրներ էին անում, նոր երգեր, պարեր սովորում:
Վերջին անգամ, հարազատ մանկապարտեզի լուսավոր սենյակում, նրանք շարվել են` հանդեսից առաջ:
Ճշտապահորեն սպասում են ժամը 11.00-ին, որպեսզի սկսեն ներկայացումը:
Ահա նրանք` ապագա առաջին դասարանցիները, իրենց դաստիարակների հետ |
Վաղվանից նրանք արդեն մանկապարտեզի սաներ չեն համարվելու: Մանկության մի փուլն ավարտվեց: Տիկին Հասմիկը մտահոգ է |
2011-ի սեպտեմբերին, եթե ծնողները, լրագրողները և պետականամետ գործիչները թույլ տային` այսօր այս մանկապարտեզի փոխարեն կլիներ էլիտար շենք: Միասնական պայքարի շնորհիվ մանկապարտեզը մնաց երեխաներին և չարժանացավ վաճառված այլ հարյուրավոր մանկապարտեզների բախտին:
Վառ գույներ, վառ հայացքներ, գեղեցիկ մեր ապագան |
Հայոց եռագույնը երեխաների ֆոնին այլ շքեղություն ունի |
Ծնողները շտապում են նկարել հիշարժան պահերը |
Առաջին շարքում, երեխաների և ծնողների կողմից սիրված և հարգված տնօրենն է ` տիկին Զաքարյանը |
Արաբկիրի վարչական շրջանի ղեկավարը երեխաներին նվեր է մատուցել` դպրոցական պայուսակներ և գրենական պիտույքներ |
Ավարտական վկայականները բաժանված են |
Պետության հիմքը այսպիսի մարդիկ են, իրենց գործի նվիրյալները:
Ղազարոս Աղայան, Հովհաննես Թումանյան, Խնկո-Ապեր |
Խաղաղություն և գիտելիք եմ մաղթում բոլորիդ:
Իսկ մանկապարտեզին կցանկանամ կապիտալ նորոգում` քանի որ դրա կարիքը այն իրոք ունի: