Showing posts with label օդանավակայան. Show all posts
Showing posts with label օդանավակայան. Show all posts

August 4, 2015

Զվարթնոց օդանավակայան: Անլուծելի են խնդիրները?

Երկշաբաթյա եվրոպական շրջագայությունից հետո հասա տուն:
Տպավորություններիս մասին դեռ կգրեմ հաջորդ գրառումներում:
Սակայն այն ինչ տեսա այսօր Զվարթնոց օդանավակայանում իջնելուց, ստիպում է` հոգնած վիճակում անգամ, կիսվել տպավորություններով:


Ինքնաթիռի վայրէջք կատարելուց հետո անմիջապես աչք է ծագում կայանված ինքնաթիռների սակավությունը: Առավոտյան 6-ին, Զվարթնոցում կայանված էին ընդամենը երկու-երեք ինքնաթիռ, երկուսը ռուսական` Աէրոֆլոտը և Սիբիր-ավիան:




Մերը` Կիևից թռչող ուկրաինական ՄԱՈՒ-ի Բոինգն էր: 
Սա իհարկե կապված է Զվարթնոց օդակայանի ինքնաթիռների կայանման բարձր գների հետ:

Հաջորդը, որ նկատում ես ինքնաթիռից իջնելուց, դա մեծաքանակ սպիտակ ջիպերն են, որ գնում գալիս են շրջակայքում, ինքնաթիռների կողքերով: Որևէ տեղ ինքնաթիռների գոտում թանկարժեք ջիպեր չեմ տեսել: Ի վերջո դրանց ծախսը ներառված է օդակայանի գների մեջ: Ում եք զարմացնում?

Դրամի փոխանակում: Թալան N1

Ուզում էի դրամ փոխանակել մինչև անձնագրային ստուգումը:

Կոնվերս բանկի չենջը, եվրոն ընդունում էր 513, վաճառում 530 դրամով, երբ նույն Կոնվերս բանկի առավոտյան այսօրվա փոխարժեքով առքը 520 էր, վաճառքը 528:
Կար նաև ABB բանկի ավտոմատ փոխանակման սարքը, նույն անիմաստ ոչ բանկային փոխարժեքներով:
Կոնվերս բանկ, ինչ ես անում? Ինչի ես այդպես անում? Սա ինչ է եթե ոչ թալան? Ով է թույլ տվել միայն քեզ այդտեղ փոխանակում կատարել?


Անձնագրային ստուգում

Անձնագրային ստուգման պրոցեսում ամենաանիմաստը դա ընտանիքի տրոհումն էր տարբեր պատուհաններով: Ոչ Փարիզում, որտեղ շենգենյան գոտի ենք մտել, ոչ Բարսելոնայում, որտեղ շենգենյան գոտուց դուրս ենք եկել, այդպես չէր: Ընտանիքով պատուհանին մոտենում էինք միասին: Սա թույլ էր տալիս խուսաբել անիմաստ հարցերից, թե ծնողի հետ է երեխան թե ոչ, որովհետև աչքիդ առաջ են բոլորը: Իսկ Հայաստանում պարզ չի, ինչու են տրոհում ըստ պատուհանների:


Ի դեպ Բարսելոնայի և Փարիզի օդակայաններում, անձնագրային ընդամենը երկու կետ կար անջնագրային, որոնք արագ սպասարկում էին հարյուր հազարավոր մարդկանց:
Մեզ մոտ 12 կրպակ կար ԱԱԾ-ի, երբ օրական մի 10-15 չվերթ է լինում:
Դրա համար էլ սրանք վարկյանների փոխարեն րոպեներ են զնում անձնագիրդ: Բանուգործ չունեն տղերքը, գործ են կպցրել վեր ընկել բուդկեքում:

Վճարովի սայլակներ: Թալան N2:

Մյուսը ուղեբեռի ստացումն է: Այստեղ անվճար սայլակներ չկան: Տարիներ շարունակ սրա մասին ասվում է, անօգուտ: Հոգնած անդուր մի քանի տիպ` կիսապառկած ամեն մեկը մի սայլակի վրա, մոտենում է, թե.

- Հընգեր, կարողա տիլեժկայա պետք?

Բարսելոնայի օդակայանում դրանք անվճար սփռված էին օդակայանով մեկ: 

Դուք եկել եք ԵԱՏՄ

Դուրս գալուց, իհարկե հայտարարագրելու բան չունեի, և անցա կանաչ գոտով: Բայց դեմդ են փակում զննող մենթական հայացքով, 
թալանչու դեմքովդեսուդեն քայլող, ինչպես գայլը վանդակում, մաքսային աշխատակիցներ: Ոնց են ճարում սենց տպերին, զարմանում ես ուղղակի: Միգուցե նորմալները չկան այլևս?

Դեպի քաղաք ելքը զարդարել են այսպիսի անիմաստ գրառումով` ԵՏՄ երկրներից ժամանող ուղևորներ: Այլ ելք ի դեպ չկա: Սա է միակը: Բայց ստրուկները պետքա անպայման շեշտեն, որ եկել ես եվրասիական տնտեսական միություն, այլ ոչ թե Հայաստան:


Դեպի քաղաք ելքը զարդարել են այսպիսի անիմաստ գրառումով` ԵՏՄ երկրներից ժամանող ուղևորներ:

Տրանսպորտ: Թալան N3:

Երևան եկող ավիաավտոբուսներ չկան: Չկա քաղաք տանող մետրոյի կայարան: Չկա արագընթաց գնացք: Ես պատկերացնում եմ զբոսաշրջիկների տպավորությունը այսպիսի վիճակից:

Դեռ դուրս չեկած տարածքից, օդակայանի աշխատակից աղջնակը, որ կապույտ ծառայողական հագուստով էր, տաքսի առաջարկեց: Հրաժարվեցի:

Դուրս եկա: Ինձ վրա թափվեցին մի 4-5 հոգի, թե տաքսի պետք է?
Որքան հասկանում եմ օդակայան գնացող եկող պարբերական որևէ տրանսպորտ գոյություն չունի:
Ամբողջ հույսը այս տաքսիստներն են:

Մուտքի մոտ որոշել էի նստել աէրոտաքսիներից մեկը, թեև դրանք 1կմ 300 դրամ են հաշվում: Իրենց բեռնախցիկում գոնե գազի բալոն չկա և իրերը ազատ կարող ես տեղափոխել: 
Նույն աէրոտաքսիի արտաքինով տաքսի էր: Նստելուց նոր հասկացա, որ նորից թակարդ էր:
Վարորդի հետ խոսելուց, մեզ խառնվեց մի երրորդ մեկը, որ ճշտեց թե ուր եմ գնում ու վարորդի փոխարեն որոշեց գինը` 6000 կտաս վարորդին:
Զվարթնոցից Ազատության պողոտա:
Հետո այս տղան մոտեցավ վարորդին, թե.
-Իմ փողը հիմա տուր, հետո կարողա քեզ չտենամ:
Էս վարորդը գրպանից գումարը հանեց տվեց դրան: Փաստորեն տարածքը նայող միջնորդին:
Ով էր էս միջնորդը? Աստված գիտի:

Երևան քաղաքի մուտքը:

Բայց քաղաք մուտք գործելուց տեսնել այդքան կազինո, պոկեր ակումբ, էլ ինչ-որ զիրդուզիբիլ ..... Ամոթա, տղերք:

Իսկ ամենացնցողը 1700 ամյա հնամյա քրիստոնյա ազգը իր մայրաքաղաքի մուտքը զարդարել է ոսկեզօծ նորակառույց ռուսական եկեղեցիով: Ում համար են սարքել այն? Ինչի դիմաց?
Մոսկվայում միլիոնից ավել հայ կար, հայկական եկեղեցի սարքել են, հասկացանք: Բայց դրա սարքելու դիմաց այստեղ  անհաճախորդ ռուսական սարքելը, ստրկություն չի արդեն, այլ դիագնոզ:


Մեր աչքը սովորելա էս աբսուրդներին: Բայց օտարի համար սա առաջին տպավորություններն են: Ու նա հասկանում է ամենից, որ եկել է ռուսական հասարակ գաղութ:

September 27, 2012

Մոսկվայի Դոմոդեդովո օդանավակայանում

2009 թ. հունվարի այս պատմությունից հետո, ընդմիշտ որոշեցի հրաժարվել օգտվել Մոսկվայի օդանավակայաններից, անգամ տարանցիկի դեպքում:

Վերջերս երբ տոմս էի գնում, հրավիրող կողմին ասացի, որ ոչ մի դեպքում չեմ թռչելու Մոսկվայի տարանցիկ չվերթով: Իրենք ասացին` "Հասկանում ենք քեզ": Ընտրեցի թեև թանկ, բայց Վիեննայով տարանցիկ չվերթը:

Երեկոյան, երբ Երևանի ինքնաթիռը ուշացումով վայրէջք կատարեց Դոմոդեդովո օդանավակայանում, այդ պահին վայրէջք էին կատարել նաև Դաղստանից, Բաքվից, Դուշանբեից, և Տաշկենտի չվերթները:
Ես հասկացա, որ օդանավակայանում որոշել են մեզ հայերիս նույն ընդունման կետով անց կացնել, քանի որ դե ` սև ենք իրենց համար:

Այնտեղ կար անձնագրային ստուգման 10 կետ, սակայն աշխատում էր 1-ը: Սա իհարկե նորմալ դեպք է սովետական հիվանդություններով տառապող երկրի համար: Ոչ մի փոփոխություն:

Այդ պահին այդ մեկ անձնագրային ստուգման կրպակի մոտ գոյացավ հերթ, որը շատ արագ վերածվեց կլոր մի զանգվածի: Շատ շատերը այդ միջինասիական երկրներից չէին հասկանում ռուսերեն և այդ կետով անցնում էր 10 րոպեն մեկ ուղևոր:

Ես վերցրեցի ձեռքիս ուղեբեռը և անհույս կանգնեցի մի անկյունում, քանի որ այդ պայմաններում պետք է մի հավերժություն մնայի այդտեղ: Անիմաստ էր:

Հայերը առաջարկեցին, թե եկեք կանանց և երեխաներին թույլ տանք առաջ անցնեն: Բայց ձայն բարբառո` մեր ՕԴԿԲ-ի մուսուլման եղբայրները չէին հասկանում: Շատերը նրանցից երիտասարդներ էին, որոնք հաստատ եկել էին խոպան, աշխատանքի:

Մի 40 րոպե հետո եկավ մի աժդահա 2 մետրանոց եզ, դուբինկան ձեռքին և սկսեց հերթում հավաքվածներին հարվածելով գոռգոռալ` թե Блядь. Встаньте в очередь суки.
Ռուս մահակին սովոր հլու գառները ընդունելով հարվածները հետ էին քաշվում:
Եվ սա 2009 թվականն է: Մի զարմացեք:
Ես մոտեցա մի տարեց ոստիկանի և ասացի, ինչու այն 9 կետերի աշխատողները չկան, կանչեք աշխատողներին, մինչև երբ պետք է այստեղ կանգնենք:
Մի որոշ ժամանակ անց հայտնվեցին երիտասարդ չեկիստուհի սահմանապահները:
Հասավ իմ հերթը:
Մոտեցա: Սահմանապահ աղջիկը, որի կողքին մի այլ երիտասարդ սահմանապահ էր կանգնած, պահանջեց անձնագիրս: Տվեցի իմ 13 տարվա ՀՀ անձնագիրս: Սա վերցրեց պտտացրեց, թե
- Дайте русский перевод паспорта
Ես զգուշացված էի, որ պահանջում են նոտարով թարգմանությունը ՀՀ անձնագրի, թեև այնտեղ կա անգլերենը:
Տվեցի:
- Это вы на фото?
Մի քիչ լամինացիան սկսել էր արդեն պոկվել անձնագրիս: Սա թե
- Что мне делать? Разорвать что ли паспорт? Ու նայեց ժպտացող ընկերոջը:
Ասեցի իրավունք չունեք, դա իմ Հայաստանի քաղաքացու անձնագիրն է:
Մեկ էլ թե
- Для чего прилетели в Москву?
Ասացի, որ գնում եմ ֆինանսական ծրագրերի ցուցահանդեսին: Չհավատաց:
- Из Армении на выставку в ВДНХ, да вы что мне чушь несете!
Ցույց տվեցի գործուղման թերթիկս, հյուրանոցի ամրագրումը, հրավիրատոմսերը:
Անցա:
Բայց ինչքան զզվելի էր այդ տպավորությունը:
Այդ օրվանից այլևս 'բախտ' չեմ ունեցել լինել ռուսական օդանավակայաններում:
Ձեզ էլ խորհուրդ չեմ տա: