Հայաստանում լրիվ հակառակ էֆեկտն ենք տեսնում:
Նախագահի, պատգամավորների, քաղաքապետերի, մարզպետների այցերը եվրոպական, ամերիկյան երկրներ որևէ օգուտ մեր երկրին չեն տալիս:
Այնտեղ տեսած լավագույն պրակտիկաները չեն ընկալվում և հետևաբար չեն էլ ներդրվում մեզ մոտ:
Լրիվ հակառակ պատկերն ենք տեսնում, երբ նշած պաշտոնյաները այցելում են ԵՏՄ երկրներ` հատկապես Ռուսաստան: Անմիջապես այցին հետևում է օրենսդրության կամ տնտեսության մեջ մի նոր փոփոխություն-հետընթաց:
Պարզվում է այս ամենի պատճառը շատ հայտնի է. դա ընկալման պակասն է:
Մեր պաշտոնյաները ընկալում են միայն այն` ինչին որ սովոր են. կազինոները, առևտրի մոլերը, կերուխումը, բայց ոչ ինովացիաները կամ տեխնոլոգիաները:
Բացատրեմ օրինակի վրա:
20-րդ դարի սկզբում, բրիտանացի հետազոտողները Սինգապուր են բերում Մալազիական թերակղզու ցեղերից մեկի առաջնորդին: Այդ ցեղը լրիվ մեկուսացած էր արտաքին աշխարհից և ապրում էր դեռ քարե դարի վիճակում, անգամ անիվ նրանք չէին հայտնաբերել:
Առաջնորդը խելացի մարդ էր, նա մանրամասն բացատրում և արտահայտվում էր իր սեփական աշխարհի մասին:
Բրիտանացիները փորձի համար որոշում են նրան տանել Սինգապուր, որը արդեն խոշոր նավահանգիստ էր, բարձրահարկ շենքերով, զարգացած առևտրով:
Մալազիական ցեղի առաջնորդին 24 ժամ ուղեկցում են քաղաքում, ցույց են տալիս բազմաթիվ պոտենցիալ փոփոխությունները և զարգացման հնարավորությունները, որոնք նրա ցեղը կարող է իրականացնել Մալազիայում:
Բայց բոլոր հրաշքներից, որ ինքը տեսել էր, միայն մեկն էր նա առանձնացրել, որպես ամենակարևորը: Նա փողոցում տեսել էր մի մարդու, որը ավելի շատ բանան էր տանում, քան ինքը մինչ այդ պատկերացնում էր, որ հնարավոր է տանել: Ու հատկապես տպավորվել էր այդ փաստից:
Ինչը որ նրա բանականությունը մինչ այդ չգիտեր և չէր տեսել, նրան չէր էլ հետաքրքրել:
Նա չէր ընկալել բարձրահարկ շենքերի և ահռելի նավերի իմաստը, բայց երբ տեսել էր առևտրականին, ով սայլակը հրելով բանաններ էր տեղափոխում, նա զարմացել էր և տպավորվել տեղափոխվող բանանի քանակով:
Մնացած բոլոր հնարավոր փոփոխությունների նշանները այնքան հեռու էին նրա կյանքի փորձից, որ աչքերի տեսածը նա չէր էլ ըմբռնել:
Ահա թե ինչու մեր ցեղի առաջնորդները չեն ընկալում այդքան տեսածն ու լսածը:
Սակայն նրանք շատ լավ ընկալում և յուրացնում են կևորկովյան միակուսակցական, չեկիստական գործելակերպը: Որը նրանց և հոգեհարազատ է և ծանոթ:
