- Բա ու՞ր էիք Սերժի ժամանակ։ Ինչի՞ չէիք խոսում։ Խոսքի իրավունք եք ստացել Նիկոլի օրոք ու չեք գնահատում։
Այս հարցադրումը նորմալ կդիտվեր, եթե անտեսեինք թե ովքեր են հարցնողները և ում են այդ հարցը տալիս։
Ցավալիորեն այդ հարցը ուղղում են այն մարդկանց, ում գործը և խոսքը ապացույցների կարիք չունի։ Այդ մարդկանց ազատությունը տրվել է ոչ թե Նիկոլի, Սերժի, կամ մի այլ հերթական իշխանության ժամանակավոր գլխի կողմից այլ ի վերուստ, ի ծնե։
Ազատությունը հենց իրենք են։ Իրենք բոլոր ժամանակներում էլ ազատ են եղել ու կլինեն։
Իսկ հարց տվողների համար զարմանալիորեն Հայոց պատմությունը սկսվում է 2018 թ գարնանից։ Одноклассник-ներում, Жди меня-ներում, Мейл.ру երում վերընկած էին, մեկ էլ հոպ՝ Նիկոլի թվի Հեղափոխություն, ազատություն, դրախտ, լայվեր, խոսքեր, խոսքեր, խոսքեր։ Հատկապես, որ նոր իշխանությունը վայելելու հրավիրյալների մեջ մեծամասամբ իրենց պեսներն են այսօր։
 |
| Իսկ դու ու՞ր էիր Սերժի վախտ։ Ինչու՞ չէիր խոսում, պրոֆեսոր։ |
Ու գիտե՞ք, նրանք մյուս կողմից
Երբ մենք մթի ու ցրտի օրերին համալսարանում սովորում էինք, նրանք տաք ու լուսավոր Ռուսաստաններում թրիվ էին գալիս։
Երբ մենք բանակում ծառայում էինք ու մեր հասանելիք հացը ավելի կրտսերնեին էինք տալիս, որ սովից չմահանան, սրանք թռած էին բանակից։
Երբ մեզ, բանակում մեր ուզածով քվեարկելու համար 2000 հոգու առաջ նվաստացնում էին, նրանք դիլիջանյան բազեներում՝ կապույտ-կարմիր-նարնջագույն ճամբարներ էին խաղում։
Երբ մենք քննչական մեկուսարանում ծեծվում էինք, նրանք վիվարոներում հերթական ստավկեքն էին անում։
Երբ մենք Մաշտոցի պուրակում թույլ չէինք տալիս այգին "սարայի" վերածեն, նրանք այդ այգիների սրճարաններում վերընկած ֆուտբոլ էին նայում, անտարբեր, քմծիծաղ տալով մեր ուղղությամբ։
Երբ մենք երևանյան հերթական մանկապարտեզը չէինք թողնում քանդեն, թաղապետի համար էլիտար շենք սարքեն, դուք էդ թաղապետի հետ ձեր անձնական շահերն էիք ապահովում։
Երբ մենք ընտրատեղամասերում ամեն մի ընտրության ժամանակ քյալլա էինք տալիս ՀՀՇ-ՀՀԿ-ԲՀԿ-ՕԵԿ ների հետ, իսկ հետո ամիսներով դատարաններից տուն չէինք գալիս, նրանք տանը գործարքի էին գնում ժեկի պետերի, թաղի տղերքի ու լիազորների հետ։
Երբ մենք նեմեց Ռուբոյի տան դեմը փակում էինք, հայ սպա Ավետյանին խոշտանգելով սպանելու համար, նրանք Հարսնաքարերում լափելուց հետո գիշերվա մեկին սալյուտ էին խփում։
Երբ մեր դեմ, ընդամենը կարծիքի համար քրեական գործ էին բացում, տունը խուզարկում, տակնուվրա անում, դուք մեր ստատուսներն էիք նկարում ու հանձնում միլիցեքին։
Երբ մեզ գործից այս ամենի համար ազատում էին, սրանք դեռ իրենց ենթակա աշխատակիցների վրա դոնոսներ էին գրում, սեփական հոտած կաբինետից դուրս չշպրտվելու համար։
Երբ մեր երեխեքին մեքենայի տակ էին գցում, կազմակերպված ծեծում էին, մանկապատեզից էին գողանում, ձեր երեխեքը Սերժի ու Աշոտյանի հետ սելֆի էին անում։
Երբ մեր մեքենան ջարդում էին, պատուհանները կոտրում, դուք ձեր հերթական տաչկայով էիք հիանում։
Հետո Սերժի ժամանակ ասելով ո՞ր ժամանակը ի նկատի ունեք։ Կևորկովի՞ ժամանակվա Սերժի, թե Լևոնի՞ ժամանակվա Սերժի, թե Վազգեն-Վանոյի՞ ժամանակվա Սերժի, թե Ռոբերտի, հենց Սերժի՞ թե, վերջապես՝ Նիկոլի՞ ժամանակվա Սերժի։
Որովհետև թվարկածներս բոլորն էլ մեզ համար Սերժի ժամանակներ են եղել։
Այսօր էլ են Սերժի ժամանակներ, թեև Սերժի անունը փոխվել է։