Հայաստանը մատնում է սեփական քաղաքացիներին գործազրկության

Հայաստանի իշխանությունների և նրանց խորհրդատուների որդեգրած աշխատաշուկայի հանցավոր, ոչ պետականամետ քաղաքականության պատճառով, ամայացվում է հայկական աշխատուժի հնարավորությունները, մատնելով նրան գործազրկության, առաջնահերթություններ տալով դրսի հաճախ անորակ աշխատուժին։

Հայաստանի իշխանությունները վերացրեցին հայկական տաքսի ծառայությունները, տալով yandex-ին, վերացրեցին սննդի առաքման տեղական ծառայությունները, նորից տալով yandex-ին, վերացրեցին սեփական գյուղատնտեսությունը, տալով թուրքերին, նախորդները վերացրել էին արդյունաբերությունը, գիտությունը։
Իսկ սա շղթայաբար բերում է նաև գործազրկության։ 
Հիմա հերթը հասել է տեղեկատվական տեխնոլոգիաների ոլորտին, որտեղ ամբողջ շուկան հանձնեցին ռուսներին։ Մատնելով սեփական կադրերը գործազրկության։

Հայաստանը ոչ մի նախապայման պահանջ չի դնում դրսի աշխատուժի համար։
Ոչ պահանջում է վիզա, ոչ պահանջում է լեզվի իմացություն, ոչ պահանջում է օրենքների իմացություն, ոչ պահանջում է մասնակցել երկրի պաշտպանությանը, ոչ էլ պահանջում է տարրական հարգանք Հայաստանի հանդեպ։

Պոպուլիստական "Արի տուն" ծրագրով պարզվեց, որ հիմնականում հրավիրվել են Ռուսաստանում ԲՈՒՀ-երի նոր ավարտած, անփորձ ուսանողներ, որոնք նշանակվում էին  պետական բարձր պաշտոնների։ Վերցնենք օրինակ ՊԵԿ-ի տեղակալին, էկոնոմիկայի նախարարի տեղակալին, օրինակները շատ են։ Ու ոչ մեկը չի էլ փնտրում մինչև այդ համապատասխան կադրին հենց Հայաստանի քաղաքացիների շրջանում։

Քանի որ Հայաստան է գալիս միմիայն սանկցիաներից խուսափող ռուսական կապիտալը՝ ամերիկյան, կանադական, շվեյցարական կեղծ դիմակներով, նրանք խտրականորեն ընդունում են  առաջնայնորեն բացառապես իրենց ազգակիցներին, երկրորդ պլան մղելով տեղացիներին։

Սակայն կան բազմաթիվ երկրների օրինակներ, որոնք առաջնահերթություն են տալիս սեփական քաղաքացիներին՝ աշխատանքի ընդունելուց, քան օտարերկրացիներին:

Ահա մի քանիսը։

Միացյալ Նահանգներ

H-1B վիզաների ծրագիրը, որը թույլ է տալիս ԱՄՆ գործատուներին ժամանակավորապես աշխատանքի ընդունել օտարերկրյա աշխատողների մասնագիտացված մասնագիտություններով, ունի վիճակախաղի համակարգ և սահմանափակում է ամեն տարի հասանելի վիզաների քանակը: Սա կարող է դժվարացնել օտարերկրյա աշխատողների համար աշխատանք գտնելը ԱՄՆ-ում:

Կանադա
Կանադան ունի նմանատիպ ծրագիր, որը կոչվում է Ժամանակավոր օտարերկրյա աշխատողների ծրագիր (TFWP), որը նաև սահմանաչափ ունի երկիր մուտք գործելու թույլտվություն ունեցող օտարերկրյա աշխատողների թվի վրա: Բացի այդ, TFWP-ն գործատուներից պահանջում է ցույց տալ, որ իրենք ջանքեր են գործադրել աշխատանքի ընդունելու Կանադայի քաղաքացիներին կամ մշտական ​​բնակիչներին՝ նախքան օտարերկրյա աշխատող ընդունելը:

Միացյալ Թագավորություն
Մեծ Բրիտանիան ունի 2-րդ կարգի (ընդհանուր) վիզա հմուտ աշխատողների համար, որը գործատուներից պահանջում է վճարել «հմտությունների վճար» օտարերկրյա աշխատողին հովանավորելու համար: Այս վճարը կարող է թանկացնել օտարերկրյա աշխատողների վարձելը:

Ավստրալիա
Ավստրալիան ունի նմանատիպ ծրագիր, որը կոչվում է «Ժամանակավոր հմուտ միգրացիայի եկամտի շեմ» (TSMIT), որը պահանջում է գործատուներից օտարերկրյա աշխատողներին վճարել որոշակի նվազագույն աշխատավարձ՝ նրանց աշխատանքային վիզայի համար հովանավորելու համար:

Ռուսաստան
Ռուսաստանի օրենսդրությունը, ընդհանուր առմամբ, առաջնահերթություն է տալիս Ռուսաստանի քաղաքացիներին աշխատանքի համար: Գործատուները պարտավոր են բաց պաշտոններ զբաղեցնելիս նախ հաշվի առնել Ռուսաստանի քաղաքացիներին, իսկ օտարերկրյա աշխատողների համար աշխատանքային վիզաները ենթակա են քվոտաների և սահմանափակումների:

Լեհաստան
Լեհաստանի աշխատանքային օրենսդրությունը ներառում է դրույթներ, որոնք նպաստում են լեհ քաղաքացիներին աշխատանքի ընդունելու հարցում: Գործատուները պարտավոր են գովազդել Լեհաստանի քաղաքացիներին աշխատատեղերի բացման մասին նախքան օտարերկրյա աշխատողներին քննարկելը, իսկ օտարերկրացիների համար աշխատանքային թույլտվությունները ենթակա են որոշակի պայմանների և սահմանափակումների:

Հունգարիա
Հունգարիան իրականացրել է տնային աշխատողների աշխատատեղերի պաշտպանությանն ուղղված քաղաքականություն, ներառյալ որոշակի ոլորտներում օտարերկրյա աշխատողների վարձելու սահմանափակումները:

Ուկրաինա
Ուկրաինայի աշխատանքային օրենսդրությունը նույնպես առաջնահերթություն է տալիս Ուկրաինայի քաղաքացիներին աշխատանքի համար: Գործատուները պարտավոր են բաց պաշտոններ զբաղեցնելիս նախ հաշվի առնել Ուկրաինայի քաղաքացիներին, իսկ օտարերկրացիների համար աշխատանքային թույլտվությունները ենթակա են քվոտաների և սահմանափակումների:

Սրանք ընդամենը մի քանի օրինակ են և կան բազմաթիվ այլ երկրներ, որոնք ունեն նմանատիպ քաղաքականություն: Կարևոր է նշել, որ այս քաղաքականությունները հաճախ բարդ են և կարող են տարբեր լինել՝ կախված կոնկրետ աշխատանքից և ոլորտից:

Ի վերջո, Հայաստանի քաղաքացին է պաշտպանում պահում այս երկիրը, պայքարում նրա
համար, այստեղ է նա մեծացնում իր երեխաներին, կապում իր ապագան։
Եթե չկան այդպիսի աշխատողներ, ապա պետք է կրթել ու ուշադրությունը դարձնել դեպի ԲՈՒՀ-եր, իջեցնել պետական պատվեր ԲՈՒՀ-երին, տվյալ մասնագիտությունների համար։


Խոպանչիներին տալ առավելություն սեփական քաղաքացու հանդեպ ուղղակի հակապետական պահվածք է, ինչը Հայաստանի իշխանությունը անում է ամեն օր։ Այսօր։